شاید مهم‌ترین سؤال‌هایی که برای هر یک سازمانی در ابتدای راه خود پیش آید این باشد که «چه زمانی باید کار را شروع کنیم؟» و «چه میزان امکانات مالی و زمانی برای شروع کار خیر نیاز است؟»
در جواب باید بگوییم که فرد یا افرادی که می‌‌خواهند در جهت برای رسیدن به یک آرمان و هدفی خیر گام بردارند، باید محاسبه کنند مجموع هزینه‌ای که انتظار دارند در ماه اول داشته باشند چه میزان می‌شود.
این هزینه شامل هزینه‌های مالی و زمانی است. همچنین، آن‌ها میزان دارایی برای ماه اول کفایت می‌کند، می‌توانند کار خود را شروع کنند. ان‌شاءالله با توکل به خدا، هزینۀ ماه‌های بعد، به وسیلۀ کمک‌های مردمی فراهم می‌شود.
متصدیان در ابتدا، به علت محدودیت زمانی و مالی خود، باید از افرادی که اطمینان بیشتری به کمک کردن آن‌ها دارند به همکاری یا دست کم به پرداخت اعانه دعوت کنند. آن‌ها در ابتدای این راه باید از روش‌های ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر استفاده کنند. آن‌ها باید مخاطبان را به همراه روش جمع‌آوری اعانه و میزان درخواستی از آن‌ها، در یک جدول بیاورند.
شاید سوال شود اگر مخاطبان آن‌ها شرط کنند سازمان در ازای کمک کردنشان خبرنامه‌ای به آن‌ها دهد، در این صورت چه باید کرد. متصدیان راه اندازی این حرکت خیر باید برای مخاطبان خود توضیح دهند که ما هنوز در آغاز راه هستیم و تا رسیدن به نقطۀ ثمردهی و اجرای پروژه‌ها فاصله داریم. طبیعتا با این توضیح، عده‌ای قانع شده و کمک می‌کنند.
بالاخره در میان خیرین سلیقه‌های متفاوتی وجود دارد. عده‌ای ترجیح می‌دهند به حرکت‌های نوپا کمک کنند؛ اما عده‌ای دیگر ترجیح می‌دهند به حرکت‌هایی که به ثبات رسیده است کمک کنند. تجربه هم این موضوع را نشان داده است. گاه خیرین در ابتدای راه اندازی کاری خیر کمک می‌کنند؛ ولی بعد از پا گرفتن آن، دیگر کمک‌های خود را ادامه نمی‌دهند. عکس این قضیه هم به وفور وجود دارد. پس نگران نباشید. شما با درخواست از مردم، خیرین مخصوص خود را خواهید یافت.
حال باید شروع کنید! در ابتدا فهرستی برای رایانامۀ خود تهیه کنید. از رسانه‌ها برای انتقال هرچه سریع‌تر پیام خود به مخاطبان به نحو بهینه استفاده کنید. با شناسایی اطرافیان و آشنایان، دامنه خیرین خود را افزایش دهید و کارهایی از این قبیل انجام دهید.
آغاز هر حرکت خیر این مزیت را برای متصدیان دارد که فرصت دارند حرکتی را از همان ابتدا به شکل صحیح سازمان‌دهی کنند و مشمول این ضرب المثل نشوند.
خشت اول گر نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج!
طبیعتاً نمونه‌های زیادی می‌توان پیدا کرد که در آن، ساختار شکل گرفته شده، دیگر ظرفیت و توان اصلاح نقایصی را که در ابتدا در آن ایجاد شده است ندارد.
این متن بخشی از کتابِ سرمایه‌های ماندگار نوشتۀ دکتر مهدی طغیانی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان است.
دیدگاه خود را بنویسید